Կարդա՛ առակները , ընտրի՛ր դրանցից մեկը և գրավոր շարադրի՛ր այն որևէ հերոսի անունից։
Եղոպոս
Պոչատ աղվեսը
Աղվեսն իր պոչը թողեց թակարդում և միտք արեց, թե ոնց ապրի աշխարհում այդպես խայտառակված: Եվ որոշեց մյուս աղվեսներին էլ համոզել, որ ձեռք քաշեն իրենց պոչերից: Նա բոլոր աղվեսներին հավաքեց և սկսեց նրանց գլխին քարոզ կարդալ, որ կտրեն իրենց պոչերը, նախ` որովհետև գեղեցիկ չեն, և երկրորդ` ավելորդ բեռ են: Բայց մի աղվես նրան պատասխանեց.
-Է՛, բարեկա՜մս, դու մեզ այդ խորհուրդը չէիր տա, եթե դրանից օգուտ չունենայիր:
Տռզած աղվեսը
Քաղցած աղվեսը ծառի փչակում հաց ու միս գտավ, որ հովիվներն էին թողել: Ներս սողաց և ամբողջը կերավ: Նա այնքան տռզեց, որ էլ չկարողացավ դուրս գալ. մի գլուխ ախ ու վախ էր անում ու տնքում: Մեկ էլ, մի ուրիշ աղվես լսեց նրա տնքոցը, մոտեցավ ու հարցրեց` հը՛, ի՞նչ է պատահել: Իմանալով պատահածը, նա ասաց. «Հիմա դու մի ճար ունես. դարձի՛ր նույնը, ինչ ներս մտնելուց առաջ էիր և դուրս կգաս»:
Ձկնորսն ու ձկնիկը
Ձկնորսն իր ցանցը ձգեց և մի ձկնիկ որսաց: Ձկնիկը խնդրեց, որ առայժմ բաց թողնի իրեն, ախր ինքը շատ փոքր է, թող մեծանա, ձկնորսը հետո կբռնի և ավելի շատ օգուտ կունենա: Բայց ձկնորսն ասաց. “Հիմա՞ր եմ, ինչ է, որ ձեռքիս որսը բաց թողնեմ և ապրեմ ունայն հույսով”:
Աղավնին և մրջյունը
«Մի մրջյուն կար, որը ծարավ էր և գնում էր գետ ՝ ջուր խմելու: Սակայն այնտեղ հայտնվելուն պես, նա տարվեց գետի հոսանքով: Մրջյունը խեղդվում էր, երբ մոտակա ծառի ճյուղին նստած աղավնին տեսավ նրան և շտապեց փրկելու:
Փրկվելուց հետո երախտապարտ մրջյունը խոստացավ, որ մի օր կվերադարձնի աղավնու լավությունը։Ժամանակ անցավ։ Մի օր որսորդը հայտնվեց անտառում և տեսնելով նստած աղավնուն ՝ պատրաստեց զենքը, որպեսզի որսա նրան։Այդ պահին մրջյունը, որը մոտակայքում էր։ Նա նկատեց որսորդին և շտապեց կատարել իր խոստումը: Մրջյունը խայթեց որսորդի կրունկը, իսկ նա ցավից ցած նետեց զենքը: Աղավնին առիթն օգտագործեց ու թռչավ, ազատվեց։ Այսպիսով, փոքրիկ մրջյուը փրկեց աղավնու կյանքը»:
Ժլատը
Մի ժլատ մարդ իր ամբողջ ունեցվածքը փող դարձրեց, ձուլածո ոսկի առավ, թաղեց պատի տակ: Ամեն օր գալիս նայում էր ու գնում իր բանին: Մոտակայքում աշխատող մարդկանցից մեկը տեսավ, որ սա ամեն օր գալիս–գնում է, գլխի ընկավ, թե ինչն ինչոց է ու ոսկին գողացավ: Երբ ժլատը եկավ, տեսավ դատարկ տեղը, վայ–վույ դրեց ու սկսեց մազերը փետել: Մի մարդ տեսավ նրա հուսահատությունը, եղելությունն իմացավ ու ասաց. «Իզուր ես տխրում, ոսկու տեղը մի քար դիր և պատկերացրու, որ ոսկի է, մեկ է, դու նրանից չէիր օգտվում»:
Ես ամբողջ ունեցվածքս փող դարձրի, ձուլածո ոսկի առա, թաղեցի պատի
տակ: Ամեն օր գալիս էի նայում ու գնում էի իմ բանին: Մոտակայքում աշխատող մարդկանցից մեկը տեսավ, որ ես ամեն օր գալիս, գնում էի, գլխի ընկավ,
թե ինչն ինչոց է ու ոսկին գողացավ: Երբ ես եկա, տեսա դատարկ տեղը, վայ-վույ արեցի ու սկսեցպի մազերս փետել: Մի մարդ տեսավ իմ հուսահատությունը, եղելությունն իմացավ ու ասաց. «Իզուր ես տխրում, ոսկու տեղը մի քար դիր և պատկերացրու, որ ոսկի է, մեկ է, դու նրանից
չէիր օգտվում»:
Ի՞նչ է առակը։ Կարդա՛ հղումով։
Լրացուցիչ աշխատանք
Քո ընտրությամբ որևէ առակ կարդա՛ և ձայնագրի՛ր։ Աշխատանքդ հրապարակի՛ր բլոգումդ։
