Ողջույն, ես Արեգն եմ։ Սիրում եմ գրքեր կարդալ, լուծել մաթեմատիկական խնդիրներ, լողալ և խաղալ ընկերներիս հետ։ Խոստանում եմ իմ բլոգում միշտ հրապարակել հետաքրքիր նյութեր։
Մայիսի 24-ին՝ ժամը 12:00-ին (2022 թ.) Արևմտյան դպրոցի վերնատանը հանդիպեցինք արեմտահայերենի մասնագետ, «Առավոտ» օրաթերթի և համանուն կայքի կրթամշակութային բաժնի լրագրող, «Վարդանանք թերթի», «Գրական Արցախ» պարբերականի գլխավոր խմբագիր, «Ղիշա » հրատարակչության հիմնադիր տնօրեն, Հայաստանի գրողների միության և Արցախի գրողների միության անդամ, գրող Վովա Արզումանյանի հետ: Նա շատ բարձրահասակ էր: Մենք նրան հարցեր տվեցինք, և նա բոլորիս պատասխանեց: Նա նաև ցույց տվեց այն գրքերը, որոնք նա գրել էր ու լրագրական թղթերը, որտեղ կային նաև երեխաների համար խաղեր: Մենք լուսանկարվեցինք ու նվիրեցինք նրան մեր Արևմտյան դպրոցի պատրաստած գինին, որի վրա մենք նկարել էինք: Հանդիպումը շատ հետաքրքիր անցավ:
Մենք շատ ենք սիրում հեծանվավարությունը: Մենք վազքի և հեծանվավարության ստուգատեսին գնում էինք իրար հետևից, հավասար: Մենք գնում էինք հավասար, որովհետև պետք է այնպես անենք, որ ոչ ոք շարքից դուրս չգա: Մենք շատ լավ ենք վարում հեծանիվ ու արագ: Ես սիրում եմ քշել հեծանիվ ամեն տեղ, բայց ամենաշատը սիրում եմ քշել վայրէջքով: Մեր հեծանվավարության և լողի դասատուն Քրիստինա Հարությունյանն է, որը շատ բարի է և համբերատար, մեզ օգտակար խորհուրդներ է տալիս:
Մեր լողի ստուգատեսը շատ հավես էր, մենք լողում էինք շատ արագ: Մենք լողում էինք թևալող և թիկնալող, ամեն մեկից՝ երեք անգամ: Ես ավելի արագ թևալողով եմ լողում: Բայց ավելի հանգիստ ու հավես է թիկնալողը: Մենք ընդհանրապես սիրում ենք լողալ, միշտ մրցում ենք միմյանց հետ: Լողալը իմ կարծիքով շատ օգտակար է: Լողի օրերին ես ամբողջ օրը ինձ շատ լավ եմ զգում:
Ես Արեգ Խաչատրյանն եմ։ Ես ծնվել եմ Երևանում՝ 2013-թվականի օգոստոսի 5-ին: Ես 8 տարեկան եմ: Սիրում եմ ստեղծագործել, լուծել մաթեմատիկական խնդիրներ, ճամփորդել, լողալ, գրքեր կարդալ և խաղալ ընկերներիս հետ։ Ես սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի » կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոցի 3.2 դասարանում: Ես դառնալու եմ ծրագրավորող: Իմ սիրելի գույնը կարմիրն է, ես ազատ ժամանակ օգնում եմ մայրիկիս:
Ամռանը՝ մի արևոտ օր ես որոշեցի արևը տանել տուն և պահել գորգի տակ: Քանի որ արևը ջերմացնում է բոլորին, ես որոշեցի նկարել մի մեծ արև և թաքցնել գորգի տակ: Անցավ ժամանակ, և ես մոռացա իմ թաքցրած նկարի մասին: Եկավ աշունը, օրերը մռայլվեցին, դարձան անձրևոտ ու անարև: Ես հիշեցի իմ նկարած արևի մասին, բարձրացրի գորգը ու զարմացա: Արևը ոչ թե նկարած էր, այլ իսկական: Ես շատ ուրախացա, որովհետև իմ արևը կարող էր ջերմացնել ու լուսավորել ամբողջ աշխարհը:
Մի օր մի մարդ ուզեց ճամփորդել դեպի Լապլանդիա, և երբ բոլորը քնեցին, նա վերցրեց իր կախարդական սահնակը և գնաց: Ճանապարհին նա զգաց, որ քաղցած է և կանգնեց: Սկզբում կրակ վառեց, հետո գնաց սունկ հավաքելու: Հանկարծ նկատեց հինգ սունկ, պոկեց, կերավ ու կշտացավ, իսկ հետո իր կախարդական սահնակով թռավ և հասավ Լապլանդիա:
Խեղճ պառավը
Մի պառավ երեք խուլ այծ է ունենում: Մի օր պառավը կորավ: Նա գոռաց, բայց իր խուլ այծերը չլսեցին: Խեղճ պառավը գնաց, գնաց, հասավ մի մեծ անտառի: Այնտեղ նա սնկեր և ծաղիկներ տեսավ, հետո տարօրինակ ձայներ լսվեցին: Նա տեսավ մի մեծ արջ: Արջը մեծ փեթակ էր տեսել և ուզում էր մեղուների պատրաստած մեղրը ուտել: Փեթակը ծառի վրա էր: Երբ մեղրը վերցրեց, պառավը մի չոր ճյուղ տրորեց, և բարձր ձայն լսվեց: Արջը գնաց, որ տեսնի, թե որտեղից է գալիս ձայնը, տեսավ պառավին: Պառավն արջին խաբեց ու շարունակեց իր ճանապարհը: Հետո նա լսեց այծերի ձայնը: Գնաց տեսավ, որ իր այծերը արջի մոտ են: Նա շատ ուրախացավ, բոլորին բերեց տուն, ընկերացավ նաև մեծ արջի հետ և ապրեց հաջողակ ու երջանիկ:
Մենք նշում ենք Սուրբ Հարության տոնն: Մենք գնում ենք եկեղեցի, այնտեղ մոմ ենք վառում և հետ գալիս տուն: Հետո մենք ներկում ենք ձվեր ու կռվացնում: Ում ձուն ջարդվում է, նա իր ձուն ուտում է: Ում ձուն վերջում մնում է, նա հաղթում է:
